تهیه غلظت دهنده های آکریلیکی به روش پلیمریزاسیون امولسیونی معکوس

پلیمر شدن امولسیونی وارون روشی است که در سال های اخیر به صورت تجاری برای تهیه میکروژل ها، غلظت دهنده ها و منعقدسازهای آکریلیکی استفاده می شود. قابلیت تولید پلیمرهایی با جرم مولکولی بالا و در سرعت های بالای پلیمر شدن در این روش وجود دارد. استفاده مستقیم محصول پلیمر شدن به صورت لاتکس از مزایای این روش در مقایسه با روش پلیمر شدن محلولی است که نیاز به فرآیندهایی نظیر خرد کردن وخشک کردن دارد. این پروژه دارای 2 فاز اصلی می باشد. در فاز اول تولید لاتکس هایی بر پایه کوپلیمر سدیم آکریلات آکریلیک اسید (naaa-aa) به روش امولسیون وارون انجام شد. شبکه سازهای دی گلیسیدیل اتری (degdge, pegdge) با طول زنجیر مختلف به عنوان عامل شبکه ای کننده در پلیمر شدن امولسیونی وارون استفاده شد. واکنش مونومرها با عامل شبکه ای کننده توسط تکنیک ftir اثبات شد .برای بهبود خواص مکانیکی میکروژل های تولید شده همراه با خواص غلظت دهندگی آنها از 3 نوع پرکننده مختلف کلوزیت 30b ، سیلیکا و سلولز با استفاده شد. خواص غلظت دهندگی و رئولوژیکی این میکروژل های کامپوزیتی در ترکیب درصدهای مختلف ذرات مورد بررسی قرار گرفته و با هم مقایسه شدند. زوج آغازگر آمونیوم پرسولفات+ تترامتیل اتیلن دی آمین (aps+tmeda) به عنوان آغازگر ردوکس استفاده شد. نتیجه این آزمایش ها دست یافتن به درصد تبدیل های بالا و همچنین توانایی تولید میکروژل های خطی با قابلیت غلظت دهندگی لاتکس بود. اثر 2 نوع مونومر آبدوست آکریل آمید (am) و 2- آکریل آمید و -2- متیل پروپان سولفونیک(amps) نیز بر خواص غلظت-دهندگی میکروژل های سنتز شده بررسی شد. اثر عواملی مانند ترکیب درصد مونومرهای مختلف و همچنین نسبت فاز آبی به آلی در امولسیون وارون اولیه بر غلظت دهندگی میکروژل ها مورد بررسی قرار گرفت. در فاز دوم هیدروژل های هیبریدی بر پایه زیست توده هسته خرما تهیه شد. اصلاح سطح زیست توده هسته خرما به عنوان منبع پلی ساکارید ، به وسیله لاتکس های پلیمری مختلف تهیه شده از فاز اول پروژه انجام شد. این فرآیند سبب تبدیل زیست توده کم ارزش به یک هیدروژل ارزشمند نیمه سنتزی می شود. بهینه سازی شرایط واکنش اصلاح سطح و بررسی اثر عوامل مختلفی مانند ترکیب درصد مونومرهای مختلف در لاتکس پلیمری، نسبت فاز آبی به آلی در لاتکس پلیمری و دمای واکنش اصلاح روی خواص تورمی هیدروژل های بدست آمده انجام شد. هیدروژل هیبریدی پایه هسته خرما با 60% جزء طبیعی و 40% جزء سنتزی و مقدار تورم 06/71 گرم / گرم تهیه شد. خواص تورمی، حرارتی، مکانیکی، رئولوژیکی و مورفولوژیکی هیدروژل-های هیبریدی بررسی شد. از روش های آزمایشگاهی خاصی مانند آنالیز اسپکتروسکپی زیر قرمز (ftir) ، میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) ، آنالیز گرمایی دینامیکی – مکانیکی (dmta) ، آنالیزگرها وزن سنجی (tga) و ... استفاده شد.